Erkek çocuğunun erkekliği ile alay etmeyin. Onu erkekliğinden vurarak ona, utanç hissi yaşatmayın. Zira utanç hissi, zehirlidir. Bu zehir çocuğun tüm benliğini sarabilir ve çocuk utandırıldığı kimlik ile ilgili karmaşa yaşayabilir.
Hassas, duygusal ve kırılgan mizaçlı çocuklar utanç hissini daha derinden yaşar ve bu utanç zehire dönüşebilir.
Küçük bir erkek çocuğu annesinin örtüsünü başına takmayı deneyebilir, teyzesinin makyaj malzemesi ile oynayabilir, halasının topuklu ayakkabısı onun ilgisini çekebilir. Bunlar küçük bir erkek çocuğunun bir başkasını taklit etmesinden ve duyduğu meraktan başka birşey değildir. Önemli olan çocuğun bu davranışı gösterdiği an ona verdiğimiz tepkiler ve bu davranışın devamlılık gösterip göstermediğidir.
Bilelim ki; çocuğa göstermiş olduğumuz olumsuz tepkilerimizle çocuğumuzu korktuğumuz şeyden uzaklaştırmış olmayız aksine ilk yakıştırmayı biz yapmış oluruz.
Erkek çocuk, ebeveyninden ya da çevresinden gelen yakıştırmalar ile; “ Beni kıza benzetiyorlar, ben kız gibiymişim, kız gibi davranıyorum, ben kız mıyım gerçekten…” şeklindeki yakıştırmaları içselleştirerek, cinsel kimliğine zarar verebilir.
O nedenle kız ya da erkek çocuğumuzun taklitten ya da meraktan ileri gelen davranışlarına gösterdiğimiz tepkilere dikkat edelim ve çocuğumuzu utanç hissi ile zehirlemeyelim. Çocuğun söz konusu olan davranışları karşısında durumu görmezden gelerek, durumun üstüne düşmeyerek çocuğun dikkatini başka bir yere çekelim.
MÜJDE YAHŞİ